Als een leeuwinnenkooi – short

📄Als een leeuwinnenkooi – 26p

Volledig scenario en pitch-document op aanvraag.
info@lukasbuys.com

..onherstelbare schade, infertiliteit tot gevolg…
Kalytha voelt hun blikken op haar bont en blauwe gezicht. Tegen advies van vrienden in geeft ze niets aan en blijft bij haar vriend.
Vier jaar later.. geeft Kalytha, in tranen en afscheidsbrief in de hand, de verdwijning van haar man aan. Verder in de straat achterin een camionette ligt een oude tweepersoonsmatras, uitgehold met erin verborgen zijn lijk.

Logline
Kalytha blijft bij haar vriend, ondanks herhaaldelijk mishandelt te worden. Jaren later blijkt dit een bewuste keuze.

Genre
Drama, thriller

Concept
Het hele verhaal volgen we vanop een afstand, toekijkend. We zien dingen gebeuren maar worden niet echt toegelicht. Dit is ook Kalytha haar bedoeling, hoe zij dit aanpakt. In haar leven werd er nooit naar haar omgekeken, kon ze nooit iemand vertrouwen, en dus nu ook ons (de kijker) niet. Alles werd discreet, in de luwte bekokstoofd met haar vriendin Tinne. Op het einde wanneer alles in kannen en kruiken is krijgen we een inkijk tot wat er echt gaande was en de uitbarsting van emoties die hiermee gepaard gaat.

Thema’s
Niets hebben, zelfs nog minder. Door pech, toedoen van anderen, van altijd al, van niet je eigen schuld, achtergesteld geraken, uitgesloten voelen, alsof je er niet toe doet, er wordt geen rekening met je gehouden en al zeker niet om je te helpen. Als verstoten door de maatschappij. Als je niets hebt om bij te dragen dan ben je niet van waarde voor de maatschappij en dus niet van belang. Als je zorg nodig hebt dan ben je een zorg voor de maatschappij en wie heeft er nu graag zorgen. Over zorgen probeer je niet teveel na te denkenen en als je de luxe hebt negeer je ze.
Al het onrecht dat Kalytha doorheen haar leven heeft gekend rechtvaardigt nu haar daden. De keuze waarvoor Kalytha in het begin staat is geen keuze. Het heeft nog amper iets te maken met nadenken en beslissen. De mentale toestand en relatiesituatie zijn zo specifiek en op hun eigen manier ontwikkelt en gevorderd. Het reeds gebeurde leed en de machtsbalans zorgen voor een nul-nog-in-staat-zijn om een gezonde beslissing te maken.
Is dit misschien wel de manier waarop iemand “zwakker/geketend” zulk een situatie kan aanpakken, tacklen? Dit is geen menswaardige manier voor de echte wereld. De pijn verbijten, met niet te veel lawaai en vertoon, onopvallend terugslaan. De aanpak staat in contrast met een film als Prisoners waarin een boom van een vent juist al zijn kracht en vermogen om gewelddadig en agressief te zijn gebruikt als middel om zijn doel te bereiken. Beiden zien hun situatie als rechtvaardiging voor hun handelen. Gelukkig is dit een fictieve wereld en moet er niet echt iemand hiervoor jaren leed leiden. Dit is geen oordeel of mening. Ergens geeft het een voldoening om een beeltenis te zien van iemand in zulk een situatie die zich zou kunnen vrijvechten, zichzelf alsnog een kans op geluk weet te bemachtigen. Niet zozeer wraak neemt op hem, maar op de rotte kans die ze qua leven bedeeld werd.