Een kortfilmscenario over perspectief, letterlijk en figuurlijk. Hoe we de dingen zien en hoe we er zelf voor kunnen kiezen ze anders te bekijken. Uit het oog verliezen wat we zelf willen en belangrijk vinden. Vluchten voor de realiteit. Content kunnen zijn met wat je hebt en hoe gelukkig zijn vaak onder je neus ligt maar je het moet willen zien. Hoe het vaak gemakkelijker is iets negatief te bekijken dan moeite te moeten doen om het in een positief daglicht te stellen.
Een jonge man, verdwaald in onzekerheid, begint tijdens zijn werkpauzes te schrijven aan een verhaal. Als personages gebruikt hij een man en vrouw die steeds op hetzelfde terrasje pauzeren.